



افسوس
افسوس که کسی نیست...
وهروز غم را بادلم همخوانی می کنند.
جز سکوت وتنهایی و دلتنگی که عمری گوشه نشین قلبم شده اند
افسوس که در این روزگار کسی نیست
افسوس...
ودر پاسخ عشق بی پایانش را نثار دل بیمارم کند!
از من بخواهد ناگفته های قلبم را که عمریست خک خورده سینه ام شده است را برایش
بازگو کنم
افسوس که کسی نیست...
وکوله باری از محبت خویش را جایگزین آن کند
تا بار فراق وجدایی را از دوش من بردارد
افسوس که کسی نیست!
وآینده ای پراز شادی را به قلبم هدیه کند
افسوس که کسی نیست تاگذشته های پرملالم را از من بگیرد